روانشناسی جنایی پریرخ دادستان

معرفی کتاب

کتاب روانشناسی جنایی پریرخ دادستان، با سبب‌شناسی جرایم شروع می‌شود و سعی می‌کند علت وقوع جرایم را از منظر نظریات روانشناسانه؛ نظریه‌های یادگیری، شناختی، زیستی و روان‌پویشی بررسی کند.

در مرحلۀ بعد، ارتباط بین اختلالات روانی و انواع معلولیت با جرم را بررسی می‌کند و درنهایت به نقش روانشناس در دادگاه‌ها می‌پردازد. حالا سال‌هاست در دنیا، مطالعۀ روانشناسانۀ جرم و جنایت، موضوعی مهم و جاافتاده‌است که هم از حیث پیش‌گیری از وقوع جرم و هم از جنبۀ قانونی برای احقاق حقوق مجرمان اهمیت بسیار زیادی دارد.

این کتاب برای چه افرادی مناسب است؟

در ایران، رشتۀ دانشگاهی روانشناسی جنایی وجود ندارد اما درسی با همین عنوان در دانشگاه‌ها تدریس می‌شود که طرفداران بسیاری دارد. کتاب روانشناسی جنایی دکتر پریرخ دادستان برای کسانی که به کاربرد این علم در حوزۀ بزهکاری و حقوقی علاقه‌مندند، خواندنی خواهدبود.

خرید کتب مرجع و دانشگاهی روانشناسی با بیشترین تخفیف

توضیحات تکمیلی

کتاب روانشناسی جنایی، از آن حیث که به قلم یکی از روانشناسان برجستۀ کشور نوشته شده‌. کتاب حائز اهمیتی است با این‌حال به‌دلیل آن‌که مدت زیادی از زمان نوشته شدن این کتاب در دهۀ 80 می‌گذرد، محتوای کتاب، به‌روز نیست و تحقیقات و مطالعاتی که جابه‌جا به آن‌ها استناد شده‌است، دست‌کم به دو دهه پیش برمی‌گردد.

خرید کتاب روانشناسی جنایی پریرخ دادستان با بیشترین تخفیف برای شما عزیزان امکان پذیر است.

بریدۀ کتاب

از آن‌جایی‌که کنش‌وری تعامل‌های خانوادگی در خانواده‌ی اغلب بزهکاران دارایی نارسایی‌هایی است و والدین و خواهران و برادران هم می‌توانند رفتار انحراف‌آمیز را تقویت و تشدید کنند، به‌نظر می‌رسد که بازسازی روابط خانوادگی باید در زمره‌ی هدف‌های بازپروری و پیش‌گیری قرار گیرد.

بر این اساس، افزایش صلاحیت‌ها با استفاده از روش درمانگری کنش‌وری خانوادگی همواره یکی از روش‌های مداخله‌گری درمورد خانواده‌های بزهکاران به‌شمار می‌آمده و پیامد آن نه‌تنها در سطح پیش‌گیری ثالث بلکه در سطوح پیش‌گیری اولیه و ثانویه نیز موفقیت‌آمیز بوده‌است.

برای مثال کلاین و همکاران (1977) براساس پی‌گیری سه ساله پس از اجرای این روش درمانگری، نشان دادند که فراوانی بزهکاری در خواهران و برادران افراد بزهکار گروه آزمایشی تنها 20درصد بود درحالی‌که این فراوانی در خانواده‌هایی که روش‌های درمانگری درموردشان به‌کار بسته شده‌بود، به 40درصد می‌رسید.