روانشناسی بالینی: علم، عمل، فرهنگ

آشنایی با محتوای کتاب

این کتاب رویکردی متوازن به روانشناسی بالینی ارائه می‌کند و به شکلی کارآمد مسائل بسیار گوناگون این رشته را به دانشجویان معرفی می‌کند. کتاب با تعریفی از روانشناسی بالینی شروع و سپس نحوه‌ی تربیت روانشناسان بالینی را بررسی می‌کند، بعد هم تاریخچه‌ی غنی روانشناسی بالینی و هم مباحث اخیری که به این حوزه می‌پردازند را مورد توجه قرار می‌دهد، همچنین گفتن مسائل اخلاقی را نیز مهم می‌شمرد و از کنار آن راحت نمی‌گذرد. اساسی‌ترین بخش این کتاب، قسمت تشخیص و طبقه‌بندی اختلال‌ها است که طی آن تاکید ویژه‌ای بر نسخه‌ی اخیر DSM-5 می‌کند. از دیگر مطالبی که با خواندن این کتاب با آن‌ها آشنا می‌شویم، می‌توان به مصاحبه‌ی بالینی و ارزیابی رفتاری و شخصیت، مسائل روان‌درمانی مانند کارایی و کارآمدی، رویکردهای گوناگون روان‌درمانی و اشتراک آن‌ها، روانشناسی بالینی کودک و نوجوان، روانشناسی سلامت و روانشناسی جنایی اشاره کرد.

گروه هدف کتاب

این کتاب مناسب برای اساتید و دانشجویان بااشتیاق و علاقه‌مند به یادگیری مباحث بالینی است.

نقاط قوت و ضعف کتاب

کتاب حاضر به افزایش شایستگی فرهنگی اهمیت می‌دهد و برای فصول مختلف، کادری برای بررسی فرهنگ درنظر گرفته‌است. برای مباحث کنونی، اطلاعات به‌روز درباره‌ی تمام موضوعات و مسائل اخلاقی در روانشناسی بالینی نیز اهمیت بالایی قائل بوده و به‌صورت مشروح به این موضوعات پرداخته‌است. همچنین مثال‌های گوناگون فراوانی ارائه می‌کند که بر تثبیت مطلب در ذهن اثرگذار است. این کتاب مباحث بسیار متنوع و مستقلی را مطرح می‌کند و درکنار نثری حرفه‌ای، برخورد روشن و دوستانه دارد و درعین‌حال به اندازه‌ی کافی عمیق است. تقریبا در تمام فصول از کادرهای تمثیلی و همچنین کادر دنیس در روان‌درمانی استفاده کرده‌است که به دانشجویان برای فهم بیشتر و بهتر کمک می‌کند و باعث افزایش یادگیری آن‌ها می‌شود. در انتهای کتاب نیز واژه‌نامه‌ی جامعی وجود دارد که اصطلاحات انگلیسی را با ترجمه و توضیح فارسی آن‌‌ها ذکر نموده‌است.

بریده‌ای از کتاب

حوزه‌ی روانشناسی بالینی از زمان ابداع این رشته توسط ویتمر در آغاز قرن بیستم، بسیار وسعت یافته‌است. در حال حاضر مسیرهای متعددی برای این حرفه وجود دارد، از جمله سه‌رویکرد متمایز به آموزش، یعنی رویکرد دانشمند-کارورز (بولدر) که تقریبا بر تجربه‌گرایی و کار عملی به یک اندازه تاکید دارد، رویکرد کارورز-پژوهشگر (ویل) با تاکید بیشتر بر کار عملی و رویکرد دانشمند بالینی با تاکید بیشتر بر تجربه‌گرایی.