ببخش و رها کن؛ رهایی یافتن از زندان گذشته

معرفی کتاب

اصل همیشگی و جاری زندگی، روان بودن آن ست؛ درواقع، زندگی مانند رودخانه‌ای است که هیچ‌گاه متوقف نمی‌شود. جهت همراهی با این جریان ما نیز باید روان و شناور شویم و خود را از قید برخی از تجربیات گذشته‌مان که مانند لنگری به ما آویخته شده‌اند و مانع از سیالی می‌شنود، رها سازیم.

در روانشناسی یکی از مفاهیمی که به ما کمک می‌کند تا همسو با جریان هستی قدم برداریم و خود را از تجربیات قیدوبندساز گذشته رها کنیم، بخشش است.

برای رسیدن به قلۀ بخشش باید از دشواری‌های بسیاری عبور کنیم، دشواری‌هایی که با اندیشدن به چشم‌انداز زیبای پیش‌رو راحت‌تر می‌توان آن‌ها را پشت سرگذاشت.

کتاب ببخش و رهاکن بِو آیس‌بِت مانند یک نقشۀ راه مصوری است که گام‌های لازم برای رسیدن به قلۀ بخشش را شرح می‌دهد.

این کتاب دارای 9 فصل است که در هر بخش با بررسی تجربه‌های ناکام‌کننده و اعتبار بخشیدن به آن‌ها، چگونگی پذیرش و رهایی از زندان این تجربیات را نیز روشن می‌سازد.

همانطور که ذکرشد این کتاب حکم یک نقشۀ راه مصور را دارد، ویژگی‌ای که در کتاب‌های دیگر بِو آیس‌بِت مانند کتاب خودم را دوست دارم، نیز دیده‌می‌شود.

این تصاویر جذاب و مبتکرانه، در کنار مطالب ساده و مستقیم، لحن مثبت و امیدوارانه و فصول کم‌حجم باعث تسهیل فرایند مطالعۀ و درک بهتر مطالب کتاب می‌شود.

در واقع این کتاب با درگیرکردن حافظۀ تصویری مخاطبین خود، یادگیری و تثبیت مطالب خود را تضمین می‌کند. روی هم رفته، با درنظرگرفتن تمام ویژگی‌های مثبت ذکرشده و قیمت این کتاب، از آن می‌توان به منبع خودآموز مناسب در زمینۀ کسب مهارت بخشش یاد کرد.

این کتاب برای چه افرادی مناسب است؟

علاقه‌مندان به روانشناسی: یکی از ویژگی‌های مبتکرانۀ کتاب بیان مطالب تخصصی و علمی در قالب مفاهیم ساده و قابل‌فهم برای عموم افراد است؛ از این جهت این کتاب به افرادی که دغدغۀ خودآگاهی دارند و به‌دنبال منابع خودآموز و توسعۀ فردی هستند، پیشنهاد می‌شود.

توضیحات تکمیلی

بِو آیس‌بِت روان‌شناس، نقاش، پژوهشگر، مدرس و تسهیلگر دوره‌های توسعۀ فردی است که با استفاده از خلاقیت، زبان ساده و مستقیم خود توانسته‌است نقش به‌سزایی در انتقال مفاهیم علمی روانشناسی به مخاطبین عمومی ایفا کند.

بریدۀ کتاب

هرباری که مسئولیت شرایط پیش‌آمده برایتان را به گردن دیگری می‌اندازید، قربانی درونتان کنترل شما را به عهده می‌گیرد و در نتیجه صدمه بیشتری می‌بینید؛ زیرا هرگاه قربانی احساس محرومیت، طردشدن، یا جریحه‌دار شدن بکند، به رهاکردن چیزهایی گرایش دارد که دنبال می‌کرد. علتش این است که قربانی نیازهای زیادی دارد! قربانی غر می‌زند، ناله می‌کند، دلخور می‌شود، دیگران را بازی می‌دهد و زور می‌گوید.