تاریخ روانشناسی نوین شولتز – ترجمه علی اکبر سیف

معرفی کتاب

کتاب تاریخ روانشناسی نوین دوان پی شولتز، سیر تحول روانشناسی علمی را بررسی می‌کند. وقتی می‌گوییم روانشناسی نوین، منظور صورتی از این رشته است که اواخر قرن نوزدهم، درقالب یک نظام مستقل و جداگانه درآمد. در کتاب حاضر تلاش شده‌است تا تقریبا تمام دیدگاه‌ها و مواضع فکری روانشناسی، پوشش داده شوند و چیزی از قلم نیفتد.

این بررسی همه‌جانبه به‌طور نظام‌‎مند و در یک توالی منطقی، ارائه شده‌است؛ به گونه‌ای که هر مکتب، برحسب ارتباطش با مکاتب پیش و پس از خود، توضیح داده شود تا درنهایت، خواننده بتواند یک الگو و تداوم پیشرفت از سیر روانشناسی نوین را پیش چشم خود تصور کند.

این کتاب برای چه افرادی مناسب است؟

همۀ دانشجویان روانشناسی، به‌ویژه کسانی که تحصیل در این رشته را به‌تازگی شروع کرده‌اند، به خواندن تاریخ روانشناسی نوین شولتز نیاز خواهند داشت. این کتاب، با ایجاد پیش‌زمینه‌ای جامع در ذهن خواننده، او را برای مطالعه و پژوهش در زمینۀ روانشناسی، آماده می‌کند.

بیش‌از 80درصد پوشش‌دهی سؤالات کنکور در کتاب روانشناسی عمومی روان‌آموز

توضیحات تکمیلی

در کتاب تاریخ روانشناسی نوین شولتز نشر دوران، سعی نویسندگان بر این بوده‌است که شکل‌ و شمایل دانشگاهی کتاب حفظ شود. بخش «سوال‌هایی برای بحث»، مخاطب را ترغیب می‌کند که بعد از خواندن هر فصل، با آزمونی کوتاه، دانش خودش را محک بزند. بخش «خواندنی‌های پیشنهادی» هم، خوانندگانِ مشتاق را سر ذوق می‌آورد. این بخش، حاوی لینک‌ موضوعات زبان‌اصلی و مرتبط با مطالب هر فصل است که برای هرکدام یک خط توضیح فارسی هم آورده شده‌است.

روان آموز امکان خرید کتاب روانشناسی نوین شولتز ترجمۀ علی اکبر سیف با بیشترین تخفیف و قیمتی مناسب را برای شما عزیزان فراهم آورده است.

بریدۀ کتاب

اسکینر می‌گفت اصواتی که آدمیان در گفتار تولید می‌کنند نوعی رفتار هستند – رفتار کلامی. آن‌ها پاسخ‌هایی هستند که می‌توانند به‌وسیله‌ی سایر اصوات گفتاری یا به‌وسیله‌ی حالات چهره تقویت شوند، به همان طریقی که رفتار میله فشار دادن موش می‌تواند به‌وسیله‌ی غذا تقویت شود.

رفتار کلامی به دو نفر درحال کنش متقابل احتیاج دارد- یکی درحال صحبت کردن و دیگری درحال گوش دادن. گوینده پاسخی می‌دهد؛ یعنی صوتی تولید می‌کند. شنونده با رفتارش در تقویت کردن، تقویت نکردن یا تنبیه کردن گوینده برای آن‌چه گفته شده‌است می‌تواند رفتاری بعدی گوینده را کنترل کند.

برای مثال، اگر هربار که گوینده یک کلمه یا عبارت معینی را به‌کار می‌برد، شنونده لبخند بزند، شنونده احتمال کاربرد دوباره‌ی آن کلمه را افزایش می‌دهد. اگر شنونده با اخم کردن یا حالات چهره‌ی خصمانه پاسخ دهد یا کلام نامطلوبی را زمزمه کند، احتمال احتراز از کاربرد آن کلمات را به‌وسیله‌ی گوینده در آینده افزایش داده‌است.

پیشنهاد ویژه: کتابچۀ مرور و جمع‌بندی روانشناسی عمومی