تکنیک های تنظیم هیجان در روان درمانی – راهنمای کاربردی

معرفی کتاب

10 فصل ابتدایی کتاب تکنیک های تنظیم هیجان در روان درمانی موضوعاتی چون چرا تنظیم هیجان مهم است؟، درمان طرحوارۀ هیجانی، ذهن آگاهی، کاهش استرس و غیره را شامل می‌شود. فصل 11 و پایانی کتاب هم جمع‌بندی و نتیجه گیری کلی آن است. بدون وجود هیجان‌های مختلف، زندگی ما نیز بدون معنی می‌شود، حتی هیجانات منفی. مشکل تجربه این هیجان‌ها نیست بلکه توانایی ما در شناسایی و پذیرش این هیجا‌نات و ادامه دادن به زندگی عادی با وجود آن‌هاست. افراد زیادی وجود دارند که اعتقاد دارند هیجان‌های‌شان آنان را مستأصل کرده و از احساسات خود واهمه دارند و این مسئله باعث شده تا در عملکرد عادی‌شان اختلال ایجاد شود. هدف این کتاب آموزش تکنیک‌هایی به درمانگران است تا بتوانند به این افراد کمک کنند به صورت کارآمد‌تری با هیجانات خود مقابله کنند.

علاوه بر توضیحات کامل هربخش و مفاهیم مطرح شده، کتاب دارای بخش‌هایی تحت عنوان تکلیف در منزل، سوالاتی برای مطرح کردن، ارجاع به تکنیک‌های دیگر و مثال‌های متنوع بوده که همه این‌ها به کاربردی‌تر شدن کتاب برای استفاده درمانگران کمک کرده است. تکنیک‌های زیادی آموزش داده شده و در انتهای کتاب نیز، پیوستی شامل برگه‌های قابل تکثیر وجود دارد که می‌توانید از آن‌ها در اتاق درمان استفاده کنید. واژه‌نامه کوتاهی نیز در انتهای کتاب قرار داده شده است.

این کتاب برای چه افرادی مناسب است؟

دانشجویان روانشناسی، متخصصان بالینی و درمانگرانی مخاطبین هدف این کتاب هستند.

توضیحات تکمیلی

نویسندگان این کتاب، دکتر رابرت ل. لی‌هی، مدیریت موسسۀ شناخت‌درمانی آمریکا را بر عهده دارد؛ دکتر دنیس تیرچ، مدیر و معاون واحد خدمات بالینی موسسۀ شناخت‌درمانی آمریکا بوده و دکتر لیزا ا. ناپولیتانو، بنیان‌گذار و مدیر کارکنان CBT/DBT و مدرس بالینی است. ناشر این کتاب،کتاب ارجمند بوده که هم اکنون از ناشران پیشتاز در حوزه‌های روانشناسی، مشاوره، پزشکی و علوم پایه می‌باشد و تلاش اصلی آن معرفی روش‌های جدید درمانی در این حوزه‌ها است.دکترعبدالرضا منصوری‌راد این کتاب را به زبان فارسی ترجمه و در اختیار مخاطبان قرار داده است.

بریده کتاب

برخی بیماران درمی‌یابند که چنان جذب رفتارهای خارج از حیطه می‌شوند که به سختی می‌توانند از آن‌ها دل بکنند. درمانگر می‌تواند نقاط قوت و ضعف (کوتاه مدت و بلند مدت) این فعالیت‌ها را بررسی کرده، به ایفای نقش بپردازد (تا به بیماران کمک کند افکار خود درباره این فعالیت ها را به چالش بکشانند)، و از سامانه های هشدار (اعم از ساعت، کرونومتر یا زنگ اخبار کامپیوتری) برای آگاه ساختن بیماران از رفتارهای مرتبط و غیرمرتبط با کار، استفاده کند.