مبانی روانشناسی عمومی حمزه گنجی

معرفی کتاب

کتاب مبانی روانشناسی عمومی حمزه گنجی، تمام سرفصل‌های روانشناسی عمومی را به‌طور فشرده و خلاصه دربرمی‌گیرد. نویسنده، مخاطبانشان را از نقطۀ صفر با این علم آشنا می‌کند؛ روانشناسی چیست و چه شاخه‌هایی دارد؟ با چه روش‌هایی، رفتار و حالات روانی را مطالعه می‌کند؟ بعد از پاسخ دادن به این سوالات، به‌سراغ مکاتب مختلف روانشناسی، رفتارگرایی، گشتالت، روان‌کاوی، شناخت‌گرایی و… می‌رود و معرفی مختصری از هرکدام به‌دست می‌دهد. سپس به بحث قدیمی توارث و محیط می‌پردازد تا نقش ژنتیک و عوامل محیطی را بر انسان، مشخص کند. در ادامه، تأثیر عوامل زیستی (هورمون‌ها و انتقال‌دهنده‌های عصبی) را بر رفتار و حالات روانی توضیح می‌دهد و کم‌کم وارد مباحث پیچیده‌تری مثل احساس و ادراک، انگیزش و هیجان و هوش و… می‌شود.

این کتاب برای چه افرادی مناسب است؟

این کتاب، غیر از دانشجویان کارشناسی و ارشد روانشناسی، می‌تواند برای دانشجویان سایر رشته‌ها که در واحدهای درسی‌شان، درس روانشناسی گنجانده شده‌است، مفید و خواندنی باشد. حجم کم و نثر روان کتاب، مبانی روانشناسی عمومی گنجی را برای هر خواننده‌ای، قابل‌فهم کرده‌است.

توضیحات تکمیلی

مبانی روانشناسی عمومی حمزه گنجی، در قسمت پیشگفتار با معرفی روش صحیح مطالعه، به مخاطبانش کمک می‌کند کتاب حاضر را به شیوه‌ای اصولی بخوانند تا از آن بهرۀ بیشتری ببرند و مباحثش را به‌صورت اصولی در حافظه‌ تثبیت کنند. نقطۀ قوت دیگر کتاب، خودآزمایی‌های تستی است که در پایان همۀ فصل‌ها آورده شده‌است.

امکان خرید کتاب مبانی روانشناسی عمومی حمزه گنجی از نشر روان با قیمتی مناسب و بیشترین تخفیف برای شما عزیزان مهیا است.

بریدۀ کتاب

هرچند که هوش خیلی بیشتر و گسترده‌تر از آن است که آزمون‌های هوشی اندازه می‌گیرند، مربیان و روانشناسان به‌طور دایم از آزمون‌های هوشی، برای اندازه‌گیری هوش دانش‌آموزان یا مراجعان خود و طبقه‌بندی آن‌ها استفاده می‌کنند. در این آزمون‌ها معمولا عددی به‌‌دست می‌آید که آن را هوشبهر یا ضریب هوشی می‌نامند.

فرض بر این است که ضریب هوشی می‌تواند موفقیت تحصیلی را پیش‌بینی کند؛ مثلا، هر اندازه ضریب هوشی بالاتر از متوسط یعنی بالاتر از 100 باشد، احتمال موفقیت کودکان در مدارس عادی بیشتر خواهدبود و برعکس.

اما ضریب هوشی نمی‌تواند بیانگر تمام استعدادهای ذهنی باشد و الزاما نمی‌تواند درجۀ موفقیت در «دنیای واقعی» را پیش‌بینی کند؛ مثلا از روی ضریب هوشی نمی‌توان پیش‌بینی کرد که کودکان در آینده، مدیران، رهبران و همسران خوبی خواهندشد یا نه.