مداخلات رفتاری در رفتاردرمانی شناختی – ریچارد فارمر

معرفی کتاب

این کتاب، یکی از معدود کتاب‌هایی است که مداخلات رفتاری مورد استفاده در CBT را به طور مفصل مورد بحث قرار داده و توسط انجمن روانشناسی آمریکا در سال 2016 منتشر شده است. کتاب در مجموع شامل 12 فصل است؛ در فصول 1 تا 3کلیات، ساختار جلسات سنجش اولیه و فرمول‌بندی موردی رفتاری و طرح‌ریزی درمان توضیح داده شده است. از فصول 4 تا 10مداخلات رفتاری مهم از جمله تغییر رفتار به وسیلۀ تغییر محیط، مداخله در جنبه‌های کارکردی تفکر ناسازگارانه، تغییر رفتار با ایجاد مهارت‌ها، ارتقای کارایی بین‌فردی، فعال‌سازی رفتاری، مداخلات مبتنی بر مواجهه و ارتقای تنظیم هیجان، شرح داده شده. دو فصل آخر نیز به نحوۀ مدیریت چالش‌های درمانی و پایان دادن به درمان و مراقبت‌های بعدی اختصاص یافته است.

از دیگر نکات قابل توجه کتاب می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• توضیح مفصل چگونگی انجام ارزیابی رفتاری و فرمول‌بندی موردی رفتاری.
• در انتهای هر فصل، یک نمونۀ موردی برای نشان دادن نحوۀ کاربرد آن مداخله در عمل، ذکر شده است.
• مبانی نظری مداخلات به همراه توضیحات مربوط به آن به صورت مفصل بیان شده‌اند.
• متن کتاب در عین تخصصصی بودن روان و گویا است.
• مثال‌هایی متعدد شامل مکالمات بین درمانگر و درمانجو در سرتاسر کتاب وجود دارد.

رفتاردرمانی شناختی یا CBT، یک رویکرد درمانی پرکاربرد و مؤثر برای بسیاری از مشکلات روان‌شناختی مانند افسردگی، اختلالات اضطرابی، اختلالات شخصیت و… است؛ تمرکز کتاب حاضر نیز، بر مداخلات همین رویکرد می‌باشد.

این کتاب برای چه افرادی مناسب است؟

دانشجویان روانشناسی، مشاوره و روان‌پزشکی، درمانگران و متخصصان بالینی و حوزۀ سلامت روان، همگی از مخاطبین هدف این کتاب می‌باشند.

توضیحات تکمیلی

کتاب پیش‌رو، در قالب یک پروتکل درمانی می‌تواند کمک قابل توجهی به خانوداه‌های نوجوانان و جوانان مبتلا به اختلال دوقطبی با شروع زودهنگام بکند. این کتاب با ارائه دانش مقدماتی و تکنیک‌های عملیاتی برای بهبود اوضاع و سازگاری با شرایط، مخاطبین خود را توانمند می‌سازد تا بهتر چالش‌های خود را پشت سربگذارند.

بریده کتاب

گاهی‌اوقات خوب است که از دیگر اعضای خانواد سؤال کنید که آیا هیچ کدام از علائمی که شما توضیح دادید را تجربه کرده‌اند یا نه. این کار می‌تواند به بیمار موردنظر کمک کند که کمتر  احساس کند به او برچسب‌زده‌شده  و یا در معرض توجه دیگران قرار دارد. همچنین می‌تواند باعث شود که بیمار مورد نظر هنگام تجربۀ علائم اختلالات خلقی یا روان‌پریشی، کمتر احساس تنهایی بکند. بنابراین، مثلاً از پدر بپرسید که آیا تا به‌حال احساس افسردگی یا سوءظن غیرعادی نسبت به دیگران مثلاً محل کار داشته است؛ از مادر بپرسید که آیا تاکنون چیزی را تجربه کرده که احساس کند واقعیت نداشته است؟