مصاحبه آغازین – جیمز موریسون

معرفی کتاب

تقریباً همۀ ما قبول داریم که اولین برخورد می‌تواند تعیین‌کنندۀ چگونگی ادامۀ مسیر با دیگران باشد؛ این مسئله در دنیای روان‌درمانی نیز صدق می‌کند.

مصاحبۀ آغازین روان‌درمانگر با مراجع حکم اولین برخورد را دارد که تسلط و عملکرد مناسب درمان‌گر می‌تواند در شکل‌گیری رابطۀ درمانی ایمن، تشخیص دقیق و تضمین اثربخشی درمان تأثیر بگذارد.

اهمیت این گام از تشخیص و درمان تاحدی است که حتی روانشناسان و روانپزشکان با تجربه نیز سعی می‌کنند، با توجه بیشتری و اتکا به تجربۀ عملی و دانش علمی خود از پس آن بربیایند.

کتاب مصاحبۀ آغازین جیمز موریسون منبعی هست که چه برای درمانگران تازه‌کار و چه باتجربۀ پایه‌ای غنی از دانش علمی فراهم می‌کند.

این کتاب دارای 21 فصل است که در فصول ابتدایی چگونگی شکل‌گیری رابطۀ درمانی مناسب، نشانگرهای با اهمیت، سؤالات راهگشا و معاینۀ وضعیت روانی و جسمانی را پوشش می‌دهد و در فصول انتهایی توضیحات کاملی و جزئی‌تر از چگونگی شناسایی و تشخیص اختلالات روانی خاص، خاتمۀ جلسه، مواجه و حل چالش‌هایی از قبیل مقاومت مراجع را تشریح می‌کند.

از ویژگی‌های مثبت این کتاب می‌توان به جامعیت مطالب، توضیحات علمی و در عین‌حال ساده و گام‌به‌گام، مثال‌های متعدد و اشاره به کیس‌استادی‌های مرتبط، پوشش‌دهی سؤالات و تمام چالش‌هایی که یک درمانگر ممکن است در طول درمان با آن مواجه شود، اشاره کرد.

به‌طور کلی داشتن این کتاب در کنار سایر منابع مصاحبه و تشخیص بالینی مانند کتاب اصول مصاحبۀ بالینی بر اساس DSM-5 اوتمر، می‌تواند راهنمایی مناسب و منبع تکمیلی برای علاقه‌مندان به حوزه باشد.

این کتاب برای چه افرادی مناسب است؟

دانشجویان روانشناسی: این کتاب می‌تواند منبع مفیدی برای دانشجویان روانشناسی در تمام مقاطع و دانشجویان روانشناسی بالینی در مقاطع تحصیلات تکمیلی جهت آشنایی با فنون و اصول مصاحبۀ بالینی آغازین باشد.

روانشناسان و روانپزشکان: باتوجه به توضیحات ساده و گام‌به‌گام این کتاب از فرایند مصاحبۀ آغازین، مطالعۀ این کتاب به‌عنوان یک منبع تکمیلی به روانشناسان و روان‌پزشکانی تازه کار توصیه می‌شود.

توضیحات تکمیلی

جیمز موریسون روانپزشک و استاد دانشگاه واشنگتن در دانشگاه علوم و سلامت اورگان در پوتلند آمریکا است. موریسون تحصیلات خود را در شاخۀ پزشکی و روان‌پزشکی تا مقطع دکتری ادامه داد، از آن پس به صورت‌ویژه‌تری فعالیت‌های آموزشی و درمانی را دنبال کرد.

حاصل فعالیت‌های علمی و درمانی او نگارش کتاب‌های تخصصی در زمینۀ مصاحبه و تشخیص بیماری‌های روانی است. کتاب فوق که توسط فریبا بشردوست تجلّی ترجمه شده‌است یک منبع کاربردی برای روانشناسان و روانپزشکان تازه کار به‌شمار می‌آید.

بریدۀ کتاب

سرعت و آهنگ کلام

گفته می‌شود بیمارانی که خیلی سریع و بیشتر اوقات به طور چشمگیری طولانی صحبت می‌کنند، فشار کلامی (با تکلم فشرده) دارند. از آنجایی که این بیماران اغلب بلند صحبت می‌کنند و قطع صحبت آن‌ها مشکل است، می‌تواند برای مصاحبه‌گر یک چالش واقعی باشد. فشار کلامی معمولاً با کاهش نهفتگی پاسخ در ارتباط است که در مدت زمان بین پرسش شما و پاسخ بیمار به طور فاحشی کاهش می‌یابد. گاهی به نظر می‌رسد تقریباً قبل از ادای پرسش، پاسخ داده می‌شود. به طور سنتی فشار کلامی و کاهش نهفتگی پاسخ در بیماران مبتلا به مانیا دیده می‌شود. آن‌ها ممکن است به شما بگویند که کلماتشان نمی‌تواند با سرعت افکارشان مطابق شود.