هم نشینی – سوزان پولاک

معرفی کتاب

هدف نویسندگان کتاب هم نشینی این است که یک راهنمای عملی برای استفاده از تمرین‌های مختلف توجه‌آگاهی در اختیار درمانگران قرار دهند. درمانگران فارغ از گرایش نظری خود می‌توانند از تکنیک‌های توجه‌آگاهی برای اثربخشی بیشتر درمان خود، استفاده کنند. مباحث کتاب در 10 فصل طبقه‌بندی شده‌اند و به درمانگران یاد می‌دهند که چگونه تمرین‌های مختلف این رویکرد را متناسب با نیازهای مراجع خود انتخاب و تعدیل کنند.

طیف گسترده‌ای از مراقبه‌ها در کتاب ارائه شده که می‌توانند باعث پرورش مهارت‌های بنیادین توجه‌آگاهی شوند. این مهارت‌ها شامل تمرکز، توجه‌آگاهی و پذیرش هستند. نویسندگان با ذکر مثال‌های بالینی واضح و قابل لمس، نشان می‌دهند که چگونه باید تمرین‌های این کتاب را با درمان پیوند داد، آن‌ها را متناسب با نیازهای هر بیمار درآورد و بر موانع غلبه کرد. مطالعۀ این کتاب باعث تقویت و پرورش مهارت توجه‌آگاهی در خود درمانگران هم می‌شود. پرورش این ویژگی در درمانگران می‌تواند بر غنای رابطۀ درمانی و تعالی شخصی بیفزاید.

از نکات مثبت این کتاب می‌توان به متن روان و قابل فهم آن اشاره کرد. همچنین تمرین‌ها و مثال‌های بالینی ارائه شده در کتاب، به درک بهتر و کاربردی‌تر شدن مطالب آن، کمک کرده‌اند. در انتهای کتاب منابعی برای مطالعۀ بیشتر نیز ذکر شده‌اند و کتاب دارای واژه‌نامه نیز هست.

این کتاب برای چه افرادی مناسب است؟

درمانگران و متخصصان بالینی و سلامت روان، مخاطبان اصلی این کتاب هستند اما کتاب برای دانشجویان روانشناسی و مشاوره نیز مفید می‎‌باشد.

توضیحات تکمیلی

سوزان م. پولاک، مربی بالینی روانشناسی در اتحادیۀ سلامت کمبریج بوده و همچنین رئیس مؤسسۀ مراقبه و روان‌درمانی است. توماس پدولا، در مطب شخصی خود به عنوان مددکار اجتماعی بالینی و روان‌درمانگر فعالیت می‌کند. رونالد دی. سیگل، استادیار روانشناسی بالینی است و سال‌هاست که مراقبۀ توجه‌آگاهی انجام داده و در سطح بین‌المللی به تدریس توجه‌آگاهی، روان‌درمانی و درمان ذهن‌بدن مشغول است. ترجمۀ کتاب توسط دکتر محسن کچویی، دکترای تخصصی روانشناسی سلامت‌، انجام شده و چاپ و انتشار آن به وسیلۀ انتشارات ارجمند صورت گرفته که هم‌اکنون از ناشران پیشتاز در حوزه‌های روانشناسی، مشاوره، پزشکی و علوم پایه می‌باشد و تلاش اصلی آن معرفی روش‌های جدید درمانی در این حوزه‌ها است.

بریده کتاب

هرچند کلاس‌های مراقبه اغلب با مراقبه روی تنفس آغاز می‌شود، اما تمرین تنفس برای خیلی از بیماران، به ویژه آن‌هایی که اضطراب، تجربۀ آسیبی، یا بیماری‌های تنفسی دارند، بهترین راه برای شروع نیست. برای این دسته از بیماران، و همچنین آن‌هایی که شکاک هستند، تمرین شنیدن صداها عموماً ایمن‌تر و قابل حصول‌تر است.