کشف دوباره روانکاوی – توماس آگدن

معرفی کتاب

نویسنده در کتاب کشف دوباره روانکاوی با اتکا بر تجارب خود از 4 دیدگاه شامل: بالینگر، نظارتگر بالینی، معلم و دانش‌پژوه روانکاوی، به کشف دوبارۀ روانکاوی می‌پردازد. کتاب با توصیف نویسنده از تجربه‌هایش در آفرینش نوین روانکاوی در جلسۀ تحلیلی که در قالب «گفتگو به مثابۀ رویا» صورت می‌گیرد، آغاز می‌شود. در ادامۀ، نویسنده از تجربۀ خود در نظارت بالینی و تدریس روانکاوی سخن گفته و در نهایت، کتاب با خوانش‌های متعهدانه او از آثار مهم تحلیلی به پایان می‌رسد. در این بخش نویسنده با بررسی، توضیح و بسط آثار بیون، لووالد و سیرلز، به مشارکتی اصیل در نظریه‌پردازی دست می‌زند.

«کشف دوبارۀ روانکاوی» به این موضوع می‌پردازد که یک روانکاو چطور می‌تواند با روش‌های منحصر‌به‌فرد اندیشیدن، احساس‌کردن و پاسخ دادن به بیماران، سبک خاص خود را خلق کند. این سبک، نشان‌دهندۀ فرآیند زندۀ روانکاوی است و تا حد زیادی برخاسته از شخصیت و تجربه‌های تحلیلگر است.

کتاب در مجموع در 8 بخش نوشته شده است. متن کتاب روان بوده و در بخش‌های مختلف شامل داستان‌هایی از زبان مراجعان است که از تجربیات خود نویسنده الهام گرفته شده. وجود این مثال‌ها و بیان تجارب شخصی نویسندهُ به درک بهتر مفاهیم کتاب کمک کرده است.

این کتاب برای چه افرادی مناسب است؟

دانشجویان روانشناسی و مشاوره، روانکاوان و درمانگران تحلیلی، از مخاطبین هدف این کتاب هستند.

توضیحات تکمیلی

نویسندۀ این کتاب، توماس آگدن، مدیر مرکز مطالعات پیشرفتۀ سایکوز و عضو انجمن بین‌المللی روانکاوی، روانکاو و نویسنده است. ترجمه کتاب نیز توسط مهسا موحد ابطحی، مشاور و درمانگر تحلیلی، صورت گرفته. ناشر این کتاب، انتشارات ارجمند بوده که هم‌اکنون از ناشران پیشتاز در حوزه‌های روانشناسی، مشاوره، پزشکی و علوم پایه می‌باشد و تلاش اصلی آن معرفی روش‌های جدید درمانی در این حوزه‌ها است.

بریده کتاب

چند سالی است که فکر می‌کنم سبک تحلیلی بهتر از تکنیک تحلیلی، ابعاد مهم روش من در اجرای روانکاوی را توصیف می‌کند. اگرچه سبک و تکنیک جدایی‌ناپذیرند، در بحث حاضر اصطلاح تکنیک تحلیلی را برای اشاره به روش‌های انجام تحلیل استفاده می‌کنم؛ روش‌هایی که به میزان زیادی توسط شاخه یا گروهی از شاخه‌های شجرۀ تحلیلی فرد شکل گرفته‌اند، نه اینکه توسط خود فرد خلق شده باشند. در مقابل، سبک تحلیلی مجموعه‌ای از قواعد انجام تحلیل نیست، بلکه فرآیندی زنده است که ریشه در شخصیت و تجربۀ تحلیلگر دارد.