روانشناسی سلامت جین اگدن جلد دوم – ترجمه محسن کچویی

معرفی کتاب

مجموعۀ دوجلدی روانشناسی سلامت جین اگدن از معتبرترین منابع آکادمیک در حوزۀ رویکرد سلامت‌محور روانشناسی است.

این کتاب در 19 فصل، وضعیت‌های مختلف سلامت را از نگاه روانشناسانه بررسی می‌کند.

جلد دوم که از فصل 11 شروع می‌شود، موضوعات استرس، بیمار بودن، سرطان، چاقی، سلامت زنان، سلامت مردان، سنجش وضعیت سلامت و روانشناسی سلامت انتقادی را شامل می‌شود.

ادعای بزرگی است اگر بگوییم این مسائل به‌طور همه‌جانبه در کتاب حاضر بررسی شده‌اند اما می‌شود که ابعاد موردبحث، در آماده کردن ذهن خوانندگان و جهتِ پژوهشی و مطالعاتی دادن به آن‌ها، به‌خوبی عمل می‌کنند.

کتاب روانشناسی سلامت جین اگدن جلد دوم با اتکا به مطالعات و پژوهش‌ها، تأثیر متقابل سلامت جسم و روان را بر یکدیگر بررسی می‌کند

این کتاب برای چه افرادی مناسب است؟

دانشجویان رشتۀ روانشناسی سلامت در مقطع ارشد، این کتاب را مفید و جالب می‌یابند.

دانشجویان سایر گرایش‌های روانشناسی هم می‌توانند با مطالعۀ کتاب روانشناسی سلامت جین اگدن، دربارۀ این رویکرد جدید و پرکاربرد روانشناسی، به یک بینش کلی برسند.

این کتاب به عنوان یکی از منابع ارشد روانشناسی وزارت بهداشت برای گرایش سلامت معرفی می‌شود.

توضیحات تکمیلی

کتاب روانشناسی سلامت جین اگدن، دسته‌بندی و فرم ارائۀ منسجم و سازمان‌مندی دارد؛ فهرست موضوعی و چکیده‌ در ابتدای هر فصل، موضوعات پژوهش‌محور در قالب جدول‌های مجزا در میانه‌های بحث و نتیجه‌گیری، خودآزمایی و پیشنهاد منابع بیشتر برای مطالعه در انتهای هر فصل، محتوا را به‌صورت منظم دراختیار خواننده قرار می‌دهد.

ترجمۀ بی‌اشکال هم نقطۀ قوت دیگری است که این کتاب را به یک منبع ارزشمند تبدیل کرده‌است.

خرید کتاب روانشناسی سلامت جین اگدن جلد دوم ترجمه محسن کچویی با بیشترین تخفیف برای شما عزیزان امکان پذیر است.

بریدۀ کتاب

لوین و همکاران (1978) استدلال کردند که دارونما، رهاسازی اندورفین (افیون) -مسکن طبیعی مغز- را افزایش می‌دهد و بنابراین درد کم می‌شود. شواهد این موضوع از چند جا می‌آید. معلوم شده‌است که دارونماها وابستگی، نشانه‌های ترک و تحمل ایجاد می‌کنند، مثل عواملی که در معتادان هروئینی درحال پرهیز یافت می‌شود، که نشان می‌دهد ممکن است دارونماها رهاسازی افیون را افزایش دهند.

علاوه‌بر این، نتایج نشان می‌دهد که اثرات دارونما را می‌توان ازطریق مصرف نالوکسن، که آنتاگونیست افیون است، مسدود کرد. این نشان می‌دهد که ممکن است دارونماها رهاسازی افیون را افزایش دهند اما این رهاسازی افیون توسط نالوکسن مسدود می‌شود و از نظریه‌ی فیزیولوژیکی دارونماها حمایت می‌کند.