کتاب روانشناسی قانونی – جوانا پاتزلو

آشنایی با محتوای کتاب

درکتاب روانشناسی قانونی، به موضوعاتی پرداخته می‌شود که از جهاتی در رشته‌های روانشناسی شناختی و اجتماعی مهم است مثل: شهادت شاهد عینی، تصمیم‌گیری هیئت منصفه و روش‌های پلیس، همچنین به موضوع‌هایی که به‌طور ذاتی بالینی هستند و امکان دارد از آن‌ها به گونه‌ای دیگر در رشته‌های روانشناسی سلامت روان یا شخصیت (مجرمان مبتلا به اختلال روانی، معنی نامناسب‌بودن برای حضور در جایگاه شهود و…) مورد بحث و گفت‌وگو قرار گرفته‌اند.

 گروه هدف کتاب

این کتاب برای درمانگران و دانشجویانی که علاقه به کار در حوزه‌ی جرم و دادگاه دارند بسیار مناسب و همچنین دانشجویان گرایش روانشناسی بالینی می‌توانند از مباحث این کتاب بهره ببرند.

نقاط قوت و ضعف کتاب

از نقاط قوت این کتاب این است که، باتوجه به بسامد پایین کتاب‌های نوشته‌شده در این زمینه، این کتاب چاپ، حجم و مطالب مناسبی دارد. همچنین خلاصه‌ی فصل و هدف‌های یادگیری که در هر فصل آمده به خواننده کمک می‌کند به ذهنش نظم بدهد و به‌راحتی مطالب را مرور و در ذهنش منسجم کند. بخشی از هر فصل این کتاب اختصاص دارد به کیس‌استادی و موردی را مثال می‌زند و مطلب را برای مخاطب عینی می‌کند.

بریده‌ای از کتاب

آیا امکان استفاده از اقدامات متقابل برای غلبه بر دستگاه دروغ‌سنج وجود دارد؟

هانتز و همکاران (۱۹۹۴) نشان دادند که ۳۰ دقیقه آموزش درباره‌ی دلیل منطقی زیربنایی آزمون پرسش مقایسه‌ای (CQT) به داوطلبان انجمن برای یاددادن نحوه‌ی فرار از تشخیص دستگاه دروغ‌سنج در یک مطالعه جنایت-ساختگی کافی بود، به شرکت‌کنندگان در این مطالعه گفته شد از اقدامات متقابل جسمانی (مثلاً: گازگرفتن زبان یا فشردن انگشت شست پا به زمین) یا اقدامات متقابل روانی (مثلاً: شمارش معکوس از عدد۲۰۰ با فاصله‌ی ۷) تا به‌هنگام پاسخ‌دادن به یک‌پرسش مقایسه‌ای در طول آزمایش دروغ‌سنجی استفاده کنند. هر دو اقدام متقابل (جسمانی و روانی بهتر بودند، ۵۰درصد از مظنونان گناهکار بر آزمایش دروغ‌سنجی غلبه کردند. علاوه‌بر این، آزمایشگران دروغ‌سنجی قادر نبودند دقیقاً شناسایی کنند کدام‌یک از شرکت‌کنندگان از این اقدامات متقابل استفاده کرده‌اند. یاکونو و همکاران (۱۹۹۲) تحقیق کردند که آیا داروهای ضداضطراب اجازه می‌دهند افراد گناهکار در آزمون اطلاعات محرمانه (CIT)، بی‌گناه به‌نظر برسند؟ دانشجویان دوره‌ی کارشناسی به یک گروه بی‌گناه کسانی‌که فیلم ویدویی بدون جنایت را تماشا کرده‌بودند و چهار گروه گناهکار تقسیم شده‌بودند، آزمودنی‌های گروه‌های گناهکار فیلم ویدویی حاوی صحنه‌های جنایت را تماشا کردند و بعد به آن‌ها یکی از این سه‌دارو دیازپام، مپروپامیت، یا پروپرانول یا دارونما پیش از اجرای آزمون اطلاعات محرمانه (CIT) داده شد هیچ‌کدام از این داروها روی میزان دقت این آزمون تأثیری نداشتند. به‌علاوه، آزمایشگر دروغ‌سنجی توانسته بود 90درصد شرکت‌کنندگانی را که دارو مصرف کرده‌بودند، شناسایی کند.