آدم سازی در روانشناسی خانواده – ویرجینیا ستیر

معرفی کتاب

در کتاب آدم سازی در روانشناسی خانواده به خانواده و روابط بین اعضای آن پرداخته می‌شود؛ اینکه چگونه باید ارتباط موثر باهم برقرار کنیم اینکه چگونه مشکلات را باهم حل کنیم یا اصلاً اینکه بین اعضای خانواده چه اتفاقی درحال رخ دادن است.

نویسنده تمام توان خود را در روشن سازی مفاهیم برای مخاطب کرده است برای مثال از اشکال مختلفی برای توصیف موقعیت استفاده کرده است و یا تمرین‌هایی که برای حل مشکل قرار داده شده است تا آن‌هارا باهم انجام دهید.

حتی مثال‌های استفاده شده درکتاب از دل جامعه می‌آیند و چیزی است که ممکن است خود شما طی روزمره با آن برخورد داشته باشید به همین خاطر درک مطالب کار چندان دشواری نیست.

وجود مقدمه در اول هر فصل و طرح سوالاتی که پاسخ آنها در مطالب همان فصل گنجانده شده، ذهن خواننده را برای دریافت اطلاعات پیش‌رو آماده می‌کند.

دکتر ستیر جز اولین کسانی بود که خانواده درمانی را آغاز کرد و به درجات بالایی در این زمینه نائل شد. ستیر در اول راه خود آموزگار دبستان بود با پدیدۀ خانواده، اهمیت و تاثیر آن در افراد عضو خانواده آشنا شد و تصمیم به اصلاح کوچک‌ترین عضو جامعه برای ایجاد تغییری بزرگ‌تر در بافت آن گرفت.

کتاب پیش روی شما منبعی جامع است که نتیجۀ سال‌ها تلاش و تحقیق نویسنده است و با توجه به نکات ذکر شده از کتاب نمی‌توان گفت بهای پرداختی آن بیشتر از حد تصور است.

این کتاب برای چه افرادی مناسب است؟

محتوای کتاب برای مشاورین خانواده، عزیزانی که در این حیطه‌ها فعالیت می‌کنند، دانشجویان و علاقه‌مندان به مباحث روانشناسی راهنمای خوب و جامعی خواهد بود.

توضیحات تکمیلی

نویسنده در اول کتاب برای ما از رویای کودکی‌اش می‌گوید اینکه اصلا چه اتفاقی مسبب نوشتن این کتاب یا تحقیق در این زمینه شد.

ویرجینیا می‌گوید: «بچه که بودم تصمیم گرفتم در بزرگسالی کارآگاه شوم، کارآگاه کودکان تا بفهمم در خانواده‌ها چه اتفاقی می‌افتد.»؛ همین اتفاق هم افتاد دکتر ویرجینیا ستیر در بزرگسالی تحقیقات خود را در زمینۀ خانواده شروع کرد و جست‌وجوگری خود را در قاره‌های مختلف ادامه داد تا آنجا که مطمئن شود مطالب کافی برای موضوع تحقیقاتی خود جمع‌آوری کرده است و با قلمی شیوا نتایج تحقیقات خود را در کتابش گنجاند و در اختیار مردم قرار داد.

بریدۀ کتاب

مسئله یا شکایتی که بیشتر اوقات از مردم درباره افراد خانواده‌شان شنیده‌ام این است که فرد خیال می‌کند او را کنار گذاشته‌اند. این مسئله فشار فوق العاده زیادی بر روی هر رابطه‌ای به‌خصوص روابط خانوادگی وارد می‌کند. مردم به من می‌گویند که وقتی سعی می‌کنند بین خود و فردی از اعضای خانواده که احساس خود را نشان نمیدهد یا بر زبان نمی آورد پلی بزنند، احساس می‌کنند در «ناکجا آباد» زندگی می‌کنند.