روانشناسی بالینی: روش‌های روان درمانگری

آشنایی با محتوای کتاب

«روانشناسی بالینی؛ روش های درمانگری»، مرور و معرفی علم روانشناسی از گذشته تا امروز است. یعنی از زمانی که برای درمان بیماری‌های روانی، از روش‌های پاک‌سازی بدن مثل ملین‌ها و داروهای تهوع‌آور و حتی روش‌های دردناک و وحشیانه‌ای مثل الکتریسیته برای شوک دادن به بیماران روانی استفاده می‌شد تا عصر ما که رویکردهای مدرن متناسب با اقتضائات زندگی امروز سربرآورده‌اند. کتاب حاضر، بعد از معرفی تاریخچۀ روانشناسی بالینی، به معرفی روش‌های روان‌درمانی و دارودرمانی برای انواع اختلالات روان‌شناختی می‌پردازد. سپس به‌طور مفصل وارد حوزۀ درمانگری تحلیل‌روانی (روان‌کاوی) می‌شود و طی هفت فصل، نکات مهم این حوزه شامل تکنیک‌ها، مفاهیم اساسی، چالش‌ها و نظریه‌پردازان شاخص را معرفی می‌کند. کتاب، در فصول بعدی، رفتاردرمانی، درمانگری رفتاری-شناختی، درمان‌های پدیدارشناسی و انسان‌گرایی، گروه‌درمانگری و خانواده‌درمانگری را توضیح می‌دهد.

گروه هدف کتاب

دانشجویان روانشناسی که به حوزۀ بالینی و کار درمان علاقه دارند و هم‌چنین اساتید این حوزه، کتاب «روانشناسی بالینی؛ روش های درمانگری» را مفید و خواندنی خواهندیافت.

نقاط قوت و ضعف کتاب

کتاب حاضر، ازحیث پرداختن به مهم‌‎ترین سرفصل‌های روانشناسی بالینی، علی‌رغم حجم نه‌چندان زیادش، منبع جامعی به‌شمار می‌رود. نقطه‌قوت دیگر کتاب، ارجاع‌دهی به منابعِ به‌کاررفته برای نوشتن هر فصل، در پایان همان فصل است که به خوانندۀ مشتاق کمک می‌کند منابع لازم برای مطالعۀ بیشتر دربارۀ موضوع مدنظرش را به‌سهولت پیدا کند.

بریده‌ای از کتاب

درمانگران همدل کسانی هستند که می‌توانند احساسی از فهمیدن مشکلات درمان‌جو را به وی منتقل کنند. چنین درمانگرانی نوعی حساسیت نسبت به نیازها، احساسات و شرایط درمان‌جو را منتقل می‌سازند. به‌ویژه آن‌که درمانگر همدل می‌تواند نگرش‌های درمان‌جویان را همان‌گونه که هستند، بپذیرد و حتی به بالا و پایین رفتن پلک‌ها و ابروها آنان توجه کند و به واژه‌هایی که مورداستفاده قرار می‌دهند دقت نماید. درمان‌جو باید دریابد که درمانگر هرگونه تلاشی انجام می‌دهد تا به‌درستی وی را بشناسد. هنگامی که درمان‌جو متوجه این امر شد، اساس رابطۀ درمانگری نهاده می‌شود. همدلی هیچ‌گاه نمی‌تواند کامل باشد و البته میزانی از جداسازی و ناهمخوانی عینی نیز همواره باید وجود داشته‌باشد وگرنه ممکن است که درمانگر مشکلاتی شبیه به درمان‌جو پیدا کند. با این‌وجود درمانگر همدل می‌تواند احساسی از فهم و تحسین نیازها یا گرفتاری‌های درمان‌جو را منتقل سازد یا گفت‌وگو کند.