آشنایی با محتوای کتاب

«روانشناسی عمومی»، درحکم پلکانی برای ورود به رشته‌ی روانشناسی، خلاصه‌ای از همه‌ی موضوعات مهم در این رشته را شامل می‌شود؛ کتاب، با توضیح رشته‌ی روانشناسی و کار روانشناسان شروع می‌کند. مبانی زیستی و ژنتیکی رفتار، احساسات و ادراک انسان را توضیح می‌دهد. یادگیری و نظریات شرطی‌سازی را بررسی می‌کند. به مفهوم هوش و تفکر می‌پردازد و به این سوال جواب می‌دهد که آزمون‌های هوشی چه کارکردی دارند و نتایج آن‌ها تا چه اندازه قابل اعتناست. حافظه و انگیزش را، از مفاهیم پایه‌ای علم روانشناسی، از ابعاد گوناگون بررسی می‌کند. نگاهی به مراحل رشدی و نظریات شخصیت دارد. درنهایت هم اختلالات روانی و روش‌های درمان را توضیح می‌دهد.

گروه هدف کتاب

دانشجویان روانشناسی در ابتدای تحصیل، ناگزیر از پاس کردن درس روانشناسی عمومی هستند تا پیش‌زمینه‌ای برای خواندن موضوعات تخصصی رشته‌شان داشته‌باشند. کتاب «روانشناسی عمومی»، یکی از منابع مفید برای این درس است.

نقاط قوت و ضعف کتاب

محتوای کتاب «روانشناسی عمومی»، برخلاف بسیاری از کتاب‌های دانشگاهی برای حفظ کردن و امتحان دادن، فراهم نشده‌است. نویسندگان، نهایت تلاششان را به‌کار برده‌اند تا کتابی خواندنی و جالب دراختیار خواننده قرار بدهند؛ بخش «آزمون فوری» با چند سوال و جواب، مخاطب را ترغیب می‌کند که آن‌چه را که در هر مبحث خوانده‌است، محک بزند. بخش «تفکر انتقادی»، متناسب با هر موضوع، موقعیتی فرضی پیش پای خواننده می‌گذارد تا بتواند آموزه‌های تئوریکش را ازحیث جنبه‌ی عملیاتی بسنجد. بخش «روانشناسی درکنار شما» هم شامل مقالات کوتاهی برای مطالعه‌ی بیشتر است که مکمل هر مبحث‌اند.

بریده‌ای از کتاب

نظریه‌ی دروازه‌بانی درد [که] بر نقش مغز در کنترل این دروازه تأکید دارد، به‌درستی پیش‌بینی می‌کند که افکار و احساسات می‌توانند بر واکنش‌های ما درقبال درد تأثیر بگذارند. اگر وقتی درد داریم، به‌جای نادیده گرفتنش، مرتبا به آن توجه و درباره‌اش صحبت کنیم، دردمان بیشتر می‌شود (سالیوان، تریپ و سانتور، 1998). برعکس، وقتی از درد خود غافل می‌شویم، معمولا آن را احساس نمی‌کنیم. به همین دلیل گه‌گاه می‌شنویم که ورزشکاری توانسته‌است به‌رغم دررفتگی مچ دست یا پایش یا حتی شکستگی استخوان مسابقه را به پایان برساند. این نظریه این را هم به‌درستی پیش‌بینی می‌کند که فشار خفیف یا سایر محرک‌ها می‌توانند با بستن دروازه‌ی نخاعی، درد شدید یا مزمن را تخفیف دهند. وقتی ما آرنج ضرب‌دیده‌ی خود را محکم می‌مالیم یا روی جاهای آسیب‌دیده‌ی بدنمان یخ می‌گذاریم یا آن‌ها را گرم نگه می‌داریم یا به آن‌ها پمادهای محرک می‌مالیم، درواقع از این اصل استفاده می‌کنیم.