سبک های یادگیری و شناختی نظریه ها و آزمون ها

آشنایی با محتوای کتاب

«سبک های یادگیری و شناختی»، اشاره به نقطه‌ی عطفی در تاریخ آموزش دارد؛ افراد، سبک‌های یادگیری منحصربه‌فردی دارند. این واقعیت که حالا برای متخصصان حوزه‌ی آموزش، امری بدیهی است، در تاریخ روانشناسی عمر چندان زیادی ندارد. تا چندسال پیش، اساسا مفهومی به‌اسم سبک یادگیری وجود نداشت. دانش‌آموزان، گیرنده‌هایی فرض می‌شدند که قرار است اطلاعات را -صرف‌نظر از نحوه‌ی ارائه‌ی آن‌ها- یاد بگیرند و اگر در این یادگیری عملکرد خوبی نداشتند، اولین و تنها فرض ممکن، ناتوانی هوشی آن‌ها بود. حالا اما می‌دانیم که دامنه‌ی گسترده‌ای از عوامل شامل فیزیولوژی، منبع کنترل، مولفه‌های روانشناختی مثل سطح اضطراب و تحمل ناکامی، محیط و فاکتورهای بسیار دیگری، در نوع و میزان یادگیری افراد تأثیرگذارند. کتاب حاضر، با درنظر داشتن نظریات روان‌شناختی، انواع مختلف سبک‌های یادگیری را بررسی می‌کند.

گروه هدف کتاب

دانشجویان رشته‌های روانشناسی و مشاوره در دو گرایش تربیتی و مدرسه، مخاطب اصلی کتاب حاضر هستند. با این‌حال دانشجویان سایر گرایش‌های روانشناسی که به مطالعه در زمینه‌ی آموزش و یادگیری علاقه دارند هم می‌توانند از «سبک های یادگیری و شناختی» بهره ببرند.

نقاط قوت و ضعف کتاب

یکی از بخش‌های خواندنی و کاربردی کتاب موردبحث، پرسش‌نامه‌ی سبک‌های یادگیری است که به‌همراه دستورالعمل اجرا و شیوه‌ی نمره‌گذاری، در کتاب آورده شده‌است.

بریده‌ای از کتاب

یادگیرندگان حسی تمایل به یادگیری واقعیت‌ها دارند، درصورتی‌که یادگیرندگان شهودی اغلب ترجیح می‌دهند امکانات و روابط را کشف کنند. یادگیرندگان حسی غالبا تمایل دارند با استفاده از روش‌های کاملا واضح مسائل را حل کنند، بنابراین از ابهام متنفرند، درحالی‌که یادگیرندگان شهودی نوآوری را دوست دارند و از تکرار متنفرند. یادگیرندگان حسی به جزئیات اهمیت می‌دهند و در به‌خاطر سپردن مسائل و انجام دادن کارهای دستی در آزمایشگاه خوب هستند اما یادگیرندگان شهودی در فهم مفاهیم جدید و یادگیری امور انتزاعی و فرمول‌های ریاضی از یادگیرندگان حسی بهتر، سریع‌تر و مبتکرتر کار می‌کنند. یادگیرندگان شهودی دروسی که مقدار زیادی محاسبات معمولی و مطالب حفظ‌کردنی داشته‌باشد، دوست ندارند ولی یادگیرندگان حسی درمقایسه با یادگیرندگان شهودی عملی‌تر و دقیق‌تر هستند. آن‌ها اگر به نحوه‌ی ارتباط اطلاعات با جهان واقعی پی ببرند، می‌توانند اطلاعات را به‌خوبی بفهمند و به یاد بیاورند. بنابراین یادگیرندگان حسی به دروسی که با جهان واقعی ارتباط آشکاری نداشته‌باشد، علاقه‌ای ندارند.