روانشناسی صنعتی – نارن دار سینگ

آشنایی با محتوای کتاب

در سال‌های اخیر که اهمیت حضور علم روانشناسی در محیط‌های شغلی مورد توجه قرار گرفته‌است، با یک سوء‌تفاهم بزرگ مواجه شده‌ایم؛ بعضی گمان می‌کنند روانشناسی قرار است به خدمت صنایع دربیاید تا به‌کمک تکنیک‌هایی، بازدهی آن‌ها را بالا ببرد اما کار این علم آن است که با مطالعه‌ی رفتار و نگرش کارکنان، حضور آن‌ها را در محیط شغلی، تسهیل کند. چنین رویکردی، طبعا به افزایش بازدهی منجر خواهدشد اما تولید بیشتر، نتیجه‌ی بهره گرفتن از روانشناسی است، نه هدفِ آن. کتاب «روانشناسی صنعتی»، با بررسی مفاهیمی مثل انگیزه، اخلاق، رضایت شغلی، فشار روانی، رهبری، فرهنگ سازمانی و مسئولیت اجتماعی، توضیح می‌دهد که رفتار کارکنان در محیط حرفه‌ای تحت تأثیر چه عواملی است، چالش‌های شغلی را چطور می‌شود مدیریت کرد و محیط کار چطور می‌تواند به فضایی پویا، موثر و غیرفرساینده تبدیل شود.

گروه هدف کتاب

دانشجویان رشته‌ی روانشناسی، به‌ویژه کسانی که در گرایش روانشناسی صنعتی مشغول به تحصیل هستند، مخاطبان اصلی این کتاب به‌شمار می‌روند با این‌حال صاحبان صنایع و کسب‌وکارهای بزرگ، هم می‌توانند از آموزه‌های کتاب حاضر، بهره ببرند.

نقاط قوت و ضعف کتاب

در انتهای هر فصل، دو دسته سوال مفهومی و گزینه‌ای طرح شده‌است تا خواننده بتواند خودش را محک بزند و از به‌خاطر سپردن نکات مهم مطلب و درک کلی، موضوع مطمئن شود. در بعضی از فصل‌ها، متناسب با سوژه، یک‌سری تمرین عملی هم پیشنهاد شده تا خواننده‌ی کتاب، یک قدم از مطالعه فراتر برود و بتواند آن‌چه را که آموخته، به‌طور عینی و عملی به‌کار ببرد. فرهنگ واژگان پایان کتاب و استفاده از نمودارها و جدول‌ها، محتوا را به فرمی ساختارمند و منظم ارائه می‌دهد تا مخاطب لابه‌لای حجم متنوعی از مفاهیم و موضوعات گم نشود.

بریده‌ای از کتاب

آگاهی از این‌که «هیچ چیز کامل نیست» و «هر چیزی که می‌تواند به غلط بیفتد، به غلط خواهدافتاد.» کمک می‌کند تا از عهده‌ی موقعیت‌های فشارزا برآییم. افرادی که همیشه انتظار بهترین‌ها را دارند، احتمالا فشار روانی بیشتری را تحمل می‌کنند. کامل بودن همیشه ضروری نیست؛ شاید هم هیچ‌گاه ممکن نباشد. بنابراین رضایت، تنها گزینه‌ی موجود و مطلوب است. در محیط کار، افراد باید یاد بگیرند تا وظایف را محول کنند. بسیاری از افراد معتقدند که آن‌ها به‌تنهایی می‌توانند وظایف مشخصی را انجام دهند. قانون طلایی آن است که این طرز فکر نادرست را بی‌اعتبار جلوه دهیم. زمانی که فرد در یک سلسله‌مراتب بالا می‌رود، محال است که بتواند همه‌ی کارهایی را که باید انجام شود را انجام دهد. در چنین شرایطی باید این وظایف را به دیگران انتقال دهد. زمانی که صرف این کار می‌شود، یک سرمایه‌گذاری خوب برای آینده است.