کیس استادی افسردگی

جلسه‌ درمان؛ دکتر لئون چطور پیش می‌رود؟

دکتر لئون، با توجه به سن ریچل و چیزهایی که از لنا درباره‌ی او شنیده‌است، تشخیص می‌دهد که با پای خودش برای درمان نیامده. موقعیت ریچل با مراجعان بزرگسالی که خودشان به دکتر مراجعه می‌کنند و مشتاق حل شدن مشکلاتشان هستند، فرق دارد. پس دکتر درابتدای جلسه، به ریچل اجازه می‌دهد که کمی درباره‌ی چیزهایی مثل وضعیت ظاهری اتاق درمان حرف بزند. بعد از ریچل می‌پرسد که امیدوار است از این جلسه چه چیزی نصیبش بشود. دکتر، جواب می‌شنود: «هیچی. فقط امیدوارم مامانم دست از سرم برداره.» دکتر احساس کلافگی ریچل را درک می‌کند و از او می‌پرسد آیا چیزی در زندگی‌اش هست که بخواهد آن را تغییر بدهد. حالا ریچل برای حرف زدن، آماده‌تر است.

ریچل شروع می‌کند به تعریف کردن ماجرای شکست عشقی اخیرش و این‌که چقدر نگران است در جمع دوستانش پذیرفته نشود. بعد از خوابِ مختل، غمگینی و افکار خودکشی‌اش می‌گوید. دکتر می‌پرسد آیا می‌خواهد درباره‌ی خودش و زندگی‌اش احساس بهتری داشته‌باشد. ریچل با تکان دادن سر، جواب مثبت می‌دهد اما به‌نظر می‌رسد نگران است و اعتمادش هنوز جلب نشده. دکتر فکر می‌کند که از آن‌جایی‌که ریچل به اصرار مادرش به او مراجعه کرده، احتمالا نگران است که مبادا حرف‌های او به گوش مادرش برسد. دکتر لئون، برای ریچل توضیح می‌دهد که رازداری جزو اصول کاری‌ اوست و به والدینش هم گفته آن‎‌چه ریچل درجریان درمان بیان کند، محفوظ خواهدماند؛ مگر آن‌که خطری، او یا دیگران را تهدید کند.

آیا در این کیس استادی ریچل افسرده است؟ چطور باید تشخیص داد؟

دکتر لئون، بعد از این‌که نگرانی‌های اولیه‌ی ریچل را درباره‌ی روند درمان برطرف می‌کند، از او می‌خواهد پرسش‌نامه‌ی افسردگی بک-2 را پر کند. نمره‌ی ریچل در این پرسش‌نامه به‌طور معناداری از متوسط نمره‌ی دختران هم‌سن او بالاتر است. بنابراین دکتر یک مصاحبه‌ی نیمه‌ساختاردار انجام می‌دهد که عمدتا بر نشانه‌های افسردگی متمرکز است. همچنین، این نکته را یادداشت می‌کند که مشاور مدرسه‌ی ریچل از ترش‌رویی و گوشه‌گیری او در مدرسه خبر داده‌است.

دکتر لئون، می‌داند که ماریجوانا و الکل در زندگی هیجانی ریچل، موضوع نگران‌کننده‌ای است. بنابراین این مسئله را به‌صراحت بیان می‌کند. او از ریچل نمی‌پرسد که آیا مشکل مصرف مواد دارد یا نه، چون ممکن بود این جمله ازنظر ریچل، نوعی اتهام زدن درک شود. ریچل، در پاسخ به می‌گوید که برای آرام کردن درد و رنجش، الکل و ماریجوانا مصرف می‎کند اما از این قضیه راضی نیست؛ هم به این دلیل که مصرف مواد، باعث خماری و عدم‎‌تمرکز در او شده‌است؛ هم به‌ این خاطر که ریچل نگران است مبادا به تحمل مصرف دچار شده‌باشد. یعنی وضعیتی که فردِ مصرف‌کننده‌ی مواد باید مرتب دز مصرفش را بالا ببرد تا به همان اثر ناشی از مصرف اولیه برسد.