روانشناسی علم است؟ نظر موافقان و مخالفان چیست؟

موافقان علم بودن روانشناسی چه می‌گویند؟

اگر شما هم مشتاق این هستید تا بدانید موافقان علم، چه دلایلی برای علمی دانستن روانشناسی دارند، با ادامه مطلب همراه ما باشید. علم دارای انواع مختلفی است که هر کدام حوزه‌ای را مورد بررسی قرار می‌دهد. یکی از انواع علم، فلسفه است. فلسفه تعاریف متعددی دارد. یکی از معروف‌ترین تعاریف فلسفه، تعریفی است که ارسطو آن‌ را ارائه داده است. ارسطو فلسفه را این چنین تعریف کرده است: «مطالعه‌ی اساسی‌ترین علل و اصول همه‌ی چیزها» براساس این تعریف، فلسفه مطالعه‌ی ماهیت نهفته‌ی واقعیت و جست‌وجوی دانش و درک جهان، طبیعت انسان و ماهیت جهان است.

«رنه دکارت» نیز، اندیشمندی است که به تعریف فلسفه پرداخته است. وی فلسفه را «مطالعه‌ی خودِ دانش و ماهیت ذهن» تعریف کرده‌است. براساس همین دو تعریف می‌توان متوجه شد که فلسفه گستره‌ی متنوعی دارد که دارای حوزه‌های مختلف مطالعاتی و مکاتب فکری مختلف است.

مطالعه‌ی ماهیت ذهن و چگونگی عملکرد ذهن باعث ایجاد شاخه‌ای جدید در فلسفه شد که حول‌وحوش ذهن، فکر و عملکرد آدمی می‌چرخید. نظریه‌پردازهای بسیاری مانند ارسطو و افلاطون در حوزه‌ی ماهیت ذهن فعالیت می‌کردند. درنهایت یک فیلسوف آلمانی به‌نام «رادولف گوسلنیوس»، اصطلاح سایکولوژی را ابداع کرد. وسعت امور در حوزه‌ی سایکولوژی آن‌قدر زیاد بود که باعث شد، این حوزه از فلسفه جدا شود و خود به‌عنوان یک رشته‌ی جدا مورد پژوهش قرار بگیرد.

تا حدود اواخر سده‌ی نوزدهم، روانشناسی به‌عنوان شاخه‌ای از علم فلسفه، شناخته می‌شد اما بعد از آن خود به‌تدریج به‌عنوان رشته‌ای مستقل شناخته شد. حال که دریافتیم، روانشناسی از علم فلسفه نشئت گرفته است و تاریخچه‌ای طولانی دارد به‌طوری که به گفته‌ها و پرسش‌های ارسطو و افلاطون و سقراط درباره‌ی زندگی روانی آدمی برمی‌گردد. در ادامه به تعریف روان‌شناسی به زبان ساده می‌پردازیم.

آغاز رسمی روانشناسی به‌عنوان علم

اما آغاز روانشناسی به‌صورت کاملا علمی در چه زمانی رخ داد؟ می‌توان گفت که شروع علمی و رسمی روانشناسی با تلاش‌های «ویلهم وونت» رقم خورد. وونت در سال 1879 اولین آزمایشگاه را برای انجام پژوهش‌های روانشناسی در «لایپزیک» آلمان تأسیس کرد. او که به پدر روان‌شناسی آزمایشی نیز معروف است، تمرکز اصلی فعالیتش معطوف به مطالعات روان‌شناختی بود.